نگاهي به فيلم«دلبستگي»/ فيلمي که تمام نميشود

سينماسينما، سحاب قريشي

فيلم دلبستگي محصول مشترک کشورهاي ترکيه، کانادا و فرانسه در سال 2019 به کارگرداني بوراک چويک و به زبان ترکي است. فيلم آغازي نامتعارف دارد. نريشن با صداي مردي آغاز مي شود که نامه اي را مي نويسد و از ماجراي قتلي پرده برمي دارد. سي دقيقه آغازين فيلم به نريشن و نشان دادن تصاوير مکان هايي اختصاص دارد از آنچه مرد نقل مي کند. اين بخش با يک موسيقي پايان مي گيرد و بعد از آن تيتراژ آغازين فيلم پخش مي شود!

پس از تيتراژ فرم روايت عوض شده و آنچه در نامه گفته شده بود نمايش داده مي شود و شخصيتها وجود خارجي پيدا مي کنند. اما اين بخش مجموعه اطلاعاتي است که در آغاز به مخاطب داده و اطلاعات سوخته به حساب مي آيد. در اين بخش نيز در برخي صحنه ها باز هم دوربين در دقايقي طولاني ثابت روي صحنه اي مي ماند تصاويري که براي بيننده خسته کننده است در حالي که همچنان منتظر اتفاقي تازه در قصه است.

بخش پاياني فيلم باز هم به ريتم اوليه يعني خواندن نامه، نريشن مرد و مجموعه نمايش تصاوير، و ادامه ماجرا پرداخته مي شود و فيلم به شکل غير منتظره اي پايان مي گيرد و درحالي که بيننده همچنان به دنبال کامل شدن قصه است، تيتراژ پاياني پخش مي شود و مخاطب حيرت زده ناچار به همراهي آن است. گويي فيلم مجموعه تصاوير ذهني يک بيمار رواني است. مرد روايتگر به خواسته هاي نامعقول معشوقش، که او هم درگير اختلالات روحي و رواني است، تن داده و در انتها بدون آنکه به سوالاتي که در طول فيلم براي تماشاگرش ايجاد و ذهن او را درگير کرده پاسخي بدهد در ابهام و سردرگمي مخاطب را رها و ذهنش را پريشان مي سازد!